ونسان ویلیام وانگوگ
ونسان ویلیام وان گوگ در سی‌ام مارچ 1853 در شهر گروت زندرت واقع در جنوب هلند به دنیا آمد.
او بزرگ‌ترین پسر تئودوراس وان گوگ (کشیش) و آناکرنلینا کاربنتس بود و چند سال بعد از تولد او یعنی
در سال 1857 برادر مورد علاقه‌ی ونسان(تئو) به دنیا آمد.که به او کمک زیادی کرد.
فرزند یک کشیش پروتستان بود.و سالهای جوانی را به کارهای مختلفی پرداخت.او نامه های فراوانی
برای تئو می نوشت و شاید تئو تنها کسی بود که به و انگوگ کمک کرد

در  یکی از نامه‌ هایش به برادرش نوشت: ‌«گاهی چنین احساس می‌کنم که سوار بر کشتی‌ای هستم
که در کام طوفان است، این هنگامی است که دغدغه‌ها و غم‌ها بیش از حد به من روی می‌آورند؛
باری، گرچه می‌دانم که دریا خطرهائی پیش می‌آورد و در او بیم غرق شدن می‌رود، با اینهمه دریا را
خیلی دوست دارم و در مقابل خطرهای آینده احساس آرامشی می‌کنم.»
در سال 1876 به عنوان معلم و معاون یک مبلغ مذهبی در یک مدرسه شبانه روزی کار می‌کند
او به مذهب پروتستان علاقه پیدا می‌کند و خدمت به فقیران دغدغه فکری او می‌شود و بعد از این‌که از
کار در یک مدرسه الهیات منع می‌شود به یک منطقه حفاری معدن زغال سنگ به عنوان مبلغ غیر روحانی
می‌رود و در این زمان است که از دین تنفر شدید پیدا می‌کند.

او می‌نویسد «باید سعی کنیم معنای واقعی کار هنرمندان بزرگ را بفهمیم استادان مسلم و چیره دست
در شاهکارهایشان ما را به دو صورت به سوی خدا هدایت می‌کنند یکی آن را در کتابی می‌نویسد و
می‌گوید و دیگری در تابلو نقاشی»

 در سال 1880 برای فراگیری هنر نقاشی به بروکسل رفت و پس از چندی تصمیم‌می‌گیرد که یک نقاش
شود در حالی که هیچ کس نمی‌توانست استعداد بی نظیرش را در این کار حدس بزند.
ونسان هویت هنری خود را با رنگهای تاثیر گذار و ساده‌اش اما با ترکیبات فراموش نشدنی خود شکل داد.
او کارگاهی در لاهوگ اجاره کرد و اولین نقاشی آبرنگ خود را در سال 1882 خلق کرد و در سال
1884 بیشتر تابلوهایش تصویر گر زندگی روستایی بودند و در بیشتر نقاشی‌هایش رنگ‌های تیره به کار
رفته بودند که در سبک پاریس رایج نبود زیرا نقاشان احساس‌گرا در آن زمان بیشتر رنگ روشن در
تابلوهایشان استفاده می‌کردند.
در سال 1885 تابلو رنگ روغن سیب زمینی خواران که تابلوی معروف وی میباشد را در سایز بزرک خلق کرد

در اوایل کارش بیشتر از رنگ‌های خاکستری و قهوه‌ای استفاده می‌کرد و این
رنگ‌های تیره به تدریج جای خود را به رنگ‌های زرد‍، قرمز، سبز و آبی دادند.
او برای خواهرش می‌نویسد قصدم این است که پرتره‌های گوناگون متعلق به
یک نفر را نشان دهم یکی از آخرین پرتره‌های ونسان که در پاریس کشیده پرتره
خودش بود که بیانگر تصویر دراماتیک شخصی و هویت هنری اوست.
ونسان سبک‌های مختلفی را تجربه کرد مانند نقاشی سنتی، امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم، رنگ
کردن به شیوه نقطه‌گذاری، کپی از آثار هنرمندان دیگر، عکسهای چاپی ژاپنی ، پرتره‌های پر احساس و چشم‌انداز مناظر طبیعی.
اما به طور کلی سبک نقاشی وان‌گوگ را می‌توان پست امپرسیونیسم نامید چون بیشتر آثارش دوره
تناوبی زمان قدیم را برای رفتن به ماورای آن دنبال می‌کند
این سبک به غنیمت شمردن احساس‌های روزانه یا استفاده از کار با قلم موی رها شده روی صفحه و به
کارگیری رنگ‌های روشن تاکید می‌کند و به همین خاطر به کار بردن رنگ‌های افراطی و کار با قلم‌مو به
سبک امپرسیونیسم در آثار وان‌گوگ سبکی را به وجود آورد که نقاشان احساسی‌گرای بعد از خود را بسیار تحت تاثر قرار داد.
در تمام نقاشی‌های وان‌گوگ توجه زیادی به جزئیات چیزهایی مانند رنگ و ترکیب شده است و هنوز تعداد
زیادی از تابلوهای پرتره آن به نظر نامتعادل می‌رسد مطالعه دقیق روی آثار ون‌گوگ نشان می‌دهد که او
دقت لازم برای رسیدن به شخصیت کامل مدل‌هایش انجام داده است و این موارد است که سبک بی‌نظیر او را می‌سازند
آثار وان ‌گوگ نه تنها از نظر منتقدین هنرمند و دانش پژوهان بلکه از نظر عاشقان نیاموخته هنر نقاشی از
ارزشمندترین آثار قابل درک در سراسر جهان است
وان‌گوگ از داد و ستد هنر متنفر بود و در طول زندگیش فقط یک تابلو را فروخت و شهرت او بیشتر بر اساس آثار سه سال آخر از دوره کوتاه کاری ده ساله اواست.

رنگ‌های برجسته و کار با قلم‌موی زبر و درشت و نقش‌های برجسته آن نشان از دلتنگی و اضطراب ناشی از بیماری روانی او را می‌دهد که همین بیماری او را به سمت خودکشی راند و در 27 جولای 1890 در سن 37 سالگی به مزرعه گندم می‌رود و به سینه‌اش شلیک می‌کند و دو روز بعد از آن از دنیا می‌رود. جسدش را با گلهای زرد آفتابگردان (رنگ مورد علاقه‌اش) به خاک می‌سپارند و شش ماه بعد از آن نیز برادرش تئو فوت می‌کند.
زمانی که زندگی ونسان وان‌گوگ به پایان رسید این نابغه هنر، جهان را با 1600 اثر هنری بی نظیر ترک کرد و به طور کلی ونسان وان‌گوگ بعد از رامبراند بزرگترین نقاش هلندی است .

یکی از تابلوهای معروف ون‌گوگ تابلوی «اتاق خواب» اوست که برجسته‌ترین وجه آن سر هم کردن دقیق در تقابل رنگ‌ها و رنگ‌آمیزی ضخیم و چشم‌انداز منحضر به فرد آن است
او با استفاده از رنگهای نارنجی ، آبی، زرد، بنفش و قرمز و سبز سعی کرد که مفهوم استراحت و خواب را انتقال دهد. او این اتاق خواب را با سادگی کامل نمایش می دهد
تابلو زیبای دیگر ون‌گوگ شب پر ستاره است که شاید مهمترین تابلوی ونسان وان‌گوگ به حساب آید و فوراً به خاطر سبک بی نظیرش معروف شد ‌دهد

تابلوی مزرعه گندم با کلاغ‌ها در جایگاه یکی از قوی‌ترین و تند خوترین تابلوهای وان‌گوگ قرار دارد و احتمالاً تفسیر و شرح این اثر متنوع‌تر از دیگر آثار وان‌گوگ است

عده‌ای بیان می‌کنندکه تفکر خودکشی وان‌گوگ در این تابلو مشهود است در صورتی که افرادی دیگر در آن سوی منظره صوری، دیدگاه ساده‌ای را کاوش می‌کنند.
از نظر عده زیادی مزرعه گندم با کلاغ‌ها آخرین اثر ون‌گوگ است